دنیای باصفای بی وفا
يكشنبه, ۲۲ شهریور ۱۳۹۴، ۰۲:۳۸ ق.ظ
آدم غمگینی بود . عصر شنبه ها میامد پارک مقابل خانه کمی قدم میزد و بعدش روی نیمکتی نزدیک حوض پارک مینشست و آلبوم کوچکی را ورق میزد . خب از آدمی که روزهای خوب کوهنوردی آخر هفته را با دوستش تقسیم میکند و بعد صخره های سست کوهستان رفیق خوشی ها و کوهنوردی های مشترک را ازش بگیرد ؛ چه توقعی دارید ؟
۹۴/۰۶/۲۲