ذائقه جات

منی که نه پول و نه جرأت لذت های رفتن به کافه با جمع های دوستانه (!) و نه ترتیب دادن مهمانی های شبانه و نه آوردن قاچاقی قلیون به خوابگاه و نه (بدستور مرجع قضایی این قسمت حذف گردید) رو دارم بجاش تخت طبقه بالایی سوئیت 222 اتاق 2 رو انتخاب میکنم و خودمو به خواب میزنم و میتونم حرف هایی رو بشنوم که بعدا" به عنوان خواب و رویا برای سرگرم کردن دخترها ازش استفاده کنم . یه همچین آدم خوبی هستم من :)

پ.ن : استراق سمع که نیست ؟ برای شادی مردم کار میکنم :D